Μετέωρα. Ένας τόπος αστείρευτης φυσικής ομορφιάς και πνευματικής μυσταγωγίας
Το μεγάλο κέντρο της ορθοδοξίας είναι ένα πραγματικό θαύμα της δημιουργίας του Θεού, ένας τόπος ξεχωριστής φυσικής ομορφιάς και θύλακας της ιστορικής και πολιτιστικής κληρονομιάς της Ελλάδας. Τα Μετέωρα είναι ένας, αναμφισβήτητα, παράξενος τόπος, μια λαμπερή μοναστηριακή πολιτεία, που μακριά από τα εγκόσμια και στεριωμένη πάνω σε γιγαντιαίους απόκρημνους βράχους, που ορθώνονται περήφανοι στη βορειοδυτική άκρη της θεσσαλικής πεδιάδας, δημιουργεί ένα από τα πιο παράδοξα συναισθήματα σε όλον τον κόσμο, ανάμικτα από δέος και απεριόριστο σεβασμό προς τη φύση και τον ίδιο τον Δημιουργό. Τα Μετέωρα είναι, στην ουσία, ένας χώρος άκρατης φυσικής και πνευματικής μυσταγωγίας κι ένα περιβάλλον πρωτόγνωρης ενέργειας, όπου επιτυγχάνεται, στο έπακρο, το ταξίδι της ανθρώπινης ψυχής προς μια πνευματική έκσταση, δίχως προηγούμενο.
Ας ανακαλύψουμε, λοιπόν mazi τους λόγους εκείνους, για τους οποίους τα Μετέωρα, μέχρι και σήμερα, προκαλούν μεγάλο ενδιαφέρον στους απανταχού ταξιδευτές και δικαιολογούν τη φήμη τους, ως μνημείου απαράμιλλης φυσικής ομορφιάς, που σε συνδυασμό με τα μυστικά της μοναστικής ζωής, τους ιδιαίτερους συμβολισμούς της εκκλησιαστικής τέχνης και το δυναμικό ενεργειακό πεδίο, που εκπέμπουν, οδηγούν τον νου και τις ανθρώπινες αισθήσεις στην αποθέωσή τους.
Ένα μοναδικό γεωλογικό φαινόμενο.
Αγναντεύοντας ο επισκέπτης το μεγαλόπρεπο αυτό τοπίο, επιβλητικό, άγριο και τυλιγμένο σε μια απόκοσμη γαλήνη, δεν μπορεί να μην νιώσει το μεγαλείο της φύσης, που σαν μεγάλος καλλιτέχνης σμίλευσε τις πέτρινες φιγούρες των πανύψηλων βράχων, για να φιλοξενήσουν στην κορυφή τους τα επιβλητικά μοναστήρια. Σύμφωνα με πηγές της παλαιάς εκκλησιαστικής παράδοσης, τα Μετέωρα δεν είναι παρά οι βράχοι που στάλθηκαν στη γη από τον ουρανό, προκειμένου να ενώσουν το γήινο με το ουράνιο επίπεδο, βοηθώντας, παράλληλα, τον άνθρωπο να προσεγγίσει, όσο μπορεί, τον ίδιο τον Δημιουργό του. Όσο ευφάνταστη κι αν είναι αυτή η θεωρία, στην περίπτωση των Μετεώρων έχουμε να κάνουμε με ένα, άκρως εντυπωσιακό, γεωλογικό φαινόμενο, που όμοιο του δεν υφίσταται στον κόσμο όλο, αναδεικνύοντας την καταλυτική δύναμη της φύσης. Η όψη των Μετεώρων είναι τόσο εντυπωσιακή, που δύσκολα ο επισκέπτης μπορεί να φανταστεί πως όλη η περιοχή, πριν από εκατομμύρια χρόνια, ήταν καλυμμένη με νερό, αποτελώντας, ουσιαστικά, μια λίμνη, όπου κατέληγαν τα νερά και τα φερτά υλικά ενός μεγάλου ποταμού. Ο τεράστιος αυτός όγκος του νερού, κάτω από έντονες γεωλογικές αναταράξεις, βρήκε διέξοδο προς το Αιγαίο, μετά την απόσχιση των ορεινών όγκων του Ολύμπου και της Όσσας, με αποτέλεσμα να έρθει στο φως, το σύμπλεγμα των βράχων, που κάτω από τη διαβρωτική επίδραση των δυνατών ανέμων και της βροχής, απέκτησαν την εντυπωσιακή μορφή, που εξακολουθεί να αφήνει κατάπληκτο κάθε επισκέπτη, καθώς αποκαλύπτεται η ζωογόνος δύναμη της φύσης, στη δημιουργία ενός μνημείου, που πάλλεται από ενέργεια και ομορφιά.
Η μοναστική ζωή. Οι σύγχρονοι ερημίτες-ασκητές της πνευματικής ζωής.
Τα μοναστήρια των Μετεώρων, μέχρι και σήμερα, συνεχίζουν την μακραίωνη ιστορία τους σαν τόποι πίστης, ευλάβειας, γαλήνης, αλλά και κοινωφελούς εργασίας από μοναχούς και μοναχές, που αφιερώνοντας τη ζωή τους στον Θεό, ζουν μια πνευματική ζωή με προσευχή, προσφορά και ακτημοσύνη. Το καθεστώς μοναστικής ζωής και ο τρόπος με τον οποίο οι μοναχοί και οι μοναχές διάγουν τη ζωή τους, μέσα σε ένα περιβάλλον απόλυτης πνευματικής μυσταγωγίας, προκαλεί μεγάλο ενδιαφέρον και τονίζει, εμφατικά, το ενεργειακό πεδίο των μοναστηριών. Είναι βέβαιο πως οι πρώτοι ασκητές-αναχωρητές, που ήρθαν στην περιοχή από την Αίγυπτο, βρήκαν, εδώ, στην κορυφή των βράχων και στα φυσικά κοιλώματα των πετρωμάτων τους, το ιδανικό σημείο αναφοράς, για να έρθουν, όσο το δυνατόν, πιο κοντά στον ίδιο τον Θεό, μακριά από τα εγκόσμια, με μοναδικά εφόδιά τους, την αδιάκοπη προσευχή και την απρόσκοπτη πνευματική περισυλλογή. Καθώς, σταδιακά, ιδρύονται τα πρώτα μοναστήρια, εγκαινιάζοντας την οργανωμένη κοινοβιακή ζωή στην περιοχή, ιδιαίτερη κατάπληξη προκαλεί ο εξωπραγματικός τρόπος της κατασκευής τους, που ξεπερνά κάθε φαντασία, το απροσπέλαστο της πρόσβασης τους και ο τρόπος ανεφοδιασμού τους σε παλαιότερες εποχές, στοιχεία που φανερώνουν τη δύναμη της θέλησης του ανθρώπου να πετύχει, με όποιον τρόπο μπορεί, την πνευματική προσέγγιση με τον ίδιο τον Θεό. Θυμίζοντας απόρθητα φρούρια, τα μοναστήρια φιλοξενούν, σήμερα, μοναχούς, που με ευλάβεια αφιερώνουν μεγάλο μέρος του προσωπικού τους χρόνου στην παραγωγή αγαθών, την προαγωγή όλων των μορφών της τέχνης, αλλά και στην φιλανθρωπική – κοινωνική τους προσφορά και δράση. Ανακαλύπτοντας τα μυστικά και τις ιδιαιτερότητες της μοναστικής ζωής, ο επισκέπτης αντιλαμβάνεται, σήμερα, το έργο και την προσφορά των μοναστηριών στην προβολή και διαφύλαξη της ελληνικής πολιτιστικής κληρονομιάς, συνειδητοποιώντας, παράλληλα, τον χαρακτήρα τους, ως χώρο αναμφισβήτητης πνευματικής ενέργειας, που δονεί την ψυχοσύνθεση των μοναχών, ενώ συγκινεί και γοητεύει κάθε επισκέπτη.
Η μοναστηριακή τέχνη και οι πνευματικοί συμβολισμοί της .
Μία πρωτόγνωρη αίσθηση δέους και έντονης πνευματικής διεργασίας περιμένει τον επισκέπτη των Μετεώρων, καθώς έρχεται σε άμεση επαφή με τα αριστουργηματικά έργα τέχνης, που κοσμούν κάθε μονή και καθ’ υποβάλλουν τις αισθήσεις, με την έντονη πνευματικότητα τους. Ο έντονος συμβολισμός, που διακρίνει την μοναστική τέχνη, γίνεται άμεσα αντιληπτός, ήδη, από την αρχιτεκτονική μορφή των μοναστικών ναών, καθώς όλοι τους υιοθετούν το σχήμα του σταυρού στην κάτοψή τους, του μεγαλύτερου συμβόλου της ορθόδοξης πίστης. Γαλήνη και κατάνυξη πλημμυρίζει τον επισκέπτη, καθώς εισέρχεται σταδιακά στο εσωτερικό των ναών, εκεί όπου το απαλό φως των κεριών φωτίζει ειδυλλιακά τις ασκητικές μορφές των Αγίων, μέχρι τη στιγμή, που το βλέμμα υψώνεται στον τρούλο και αντικρίζει την μορφή του Παντοκράτορα Θεού, που δεόμενος, μοιάζει να αγκαλιάζει και να προστατεύει τον καθένα. Οι βυζαντινές εικόνες, που συμπληρώνουν την εσωτερική διακόσμηση των εκκλησιών, μετατρέπονται, συμβολικά, σε ένα παράθυρο αυτογνωσίας, που οδηγεί κατευθείαν στην ανθρώπινη ψυχή, την ώρα που τα λαμπερά χρώματα και οι χειρονομίες των Αγίων, στις θρησκευτικές σκηνές με το αλληγορικό και διδακτικό περιεχόμενο τους, λειτουργούν, ως ένας δίαυλος πνευματικής επικοινωνίας του θεατή με το θεϊκό στοιχείο κι ως ένα ανοιχτό «βιβλίο» γνώσης και μεταλαμπάδευσης των πανανθρώπινων μηνυμάτων, που πρεσβεύει η χριστιανική πίστη και οδηγούν στην πνευματική κάθαρση του καθένα.
