Κέντρο της ορθοδοξίας από τον 11^ο αιώνα τα Μετέωρα είναι στην πραγματικότητα ένα μεγαλειώδες έργο της φύσης και του Δημιουργού. Πρόκειται για ένα σύνολο απόκρημνων και εντυπωσιακών στην όψη τους βράχων, που απλώνεται στην πεδιάδα της Θεσσαλίας, κοντά στην Καλαμπάκα, ανάμεσα στα όρη Κοζιάκας και Αντιχάσια. Γεννημένα από βίαια  γεωλογικά φαινόμενα παλαιών εποχών που διαμόρφωσαν το τοπίο της περιοχής, τα Μετέωρα εντυπωσιάζουν με την επιβλητική όψη τους.

 Τόπος απόκοσμης γαλήνης, κυριολεκτικά, μεταξύ ουρανού και γης, τα Μετέωρα μετατρέπονται στη μεγαλύτερη, μετά τον Άθω, μοναστική κοινότητα της Ελλάδας. Οι πρώτοι ασκητές και, κατόπιν μοναχοί των Μετεώρων, που καταφτάνουν στην περιοχή τον 9^ο αιώνα, ανακαλύπτουν τον ιδανικό τόπο  προσωπικής προσευχής και προσέγγισης με το θείο και δημιουργούν ένα οργανωμένο  μοναστικό σύνολο, που στα χρόνια της μεγάλης του ακμής φιλοξενεί συνολικά 24 μοναστήρια.

 Όλες οι μονές μετατρέπονται σε  μεγάλα καλλιτεχνικά και πνευματικά κέντρα, προστάτες της ελληνικής τέχνης, γλώσσας και πίστης στις πιο δύσκολες φάσεις της ελληνικής ιστορίας. Σήμερα τα μοναστήρια, μέσα από την μυσταγωγία που προσφέρουν, το δέος και το σεβασμό προς το θείο προσκαλούν κάθε επισκέπτη να τα ανακαλύψει και να φτάσει στην προσωπική του πνευματική ανάταση και πληρότητα. Αξίζει να σημειωθεί ότι από τα 24 μοναστήρια της περιόδου μεγάλης ακμής σήμερα λειτουργούν μονάχα 6. Πρόκειται για τα μοναστήρια της Μεταμορφώσεως (μεγάλο Μετέωρο) το μεγαλύτερο όλων, του Βαρλαάμ, Αγίου Νικολάου του Ανάπαυσα, Αγίας Τριάδας, Ρουσσάνου και Αγίου Στεφάνου με τα δύο τελευταία να είναι τα μοναδικά γυναικεία μοναστήρια εκ των 6. Κάθε ένα από αυτά προσκαλεί τους επισκέπτες ντόπιους και ξένους να τα επισκεφτούν και να ανακαλύψουν την ξεχωριστή ιστορία και χαρακτήρα τους.